Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

exsultant pampīni PM

  • 1 exsulto

    ex-sulto (exulto), āvī, ātum, āre (Intens. v. exsilio), wieder und wieder empor-, in die Höhe springen, aufspringen, aufhüpfen, aufwogen, sich bäumen, sich (umher) tummeln, I) eig.: a) v. leb. Wesen und zwar v. Tieren: exsultare et calces remittere (v. Pferden), Nep.: ferocitate exs. (v. Pferden), Cic.: exs. in herba (v. Stier), Ov.: exsultantes lolligines, Cic.: v. Menschen, exsultantes Salii, Verg.: inchoanti primus exsultans plausit, Suet.: exs. in numerum, tanzen, Lucr.: medias inter caedes exsultat Amazon, Verg.: Britannorum copiae per catervas et turmas exsultabant, wogten auf und nieder, Tac. – b) v. lebl. Subjj.: exsultant vada, Verg.: medicamen exsultat, wallt, kocht auf, Ov.: quae (pila), cum cecĭdit, exsultat, Sen.: exsultant glebae, kommen-, ragen hervor, Plin.: exsultant pampini, kommen-, wachsen hervor, Plin. – II) übtr.: 1) im allg.: breves (syllabae), si continuantur, exsultant (hüpfen, springen), Quint.: hic (= in pectore) exsultat pavor et metus, tummeln sich, Lucr.: solitos novus exsultabis in artus, dich anschicken, Stat.: appetitus tamquam exsultantes (ungestüm auftretend), sive cupiendo sive fugiendo, Cic.: exsultare (eam partem animi) in somno, es empöre sich, Cic. – 2) insbes.: a) vor Freude gleichs. aufspringen, ausgelassen sein, frohlocken, jauchzen, jubeln, α) v. Pers., absol., Sall. u.a.: m. in u. Abl., in ruinis nostris, Cic.: in victoria, Cic.: m. Abl. (vor), gaudio (gaudiis), Cic.: laetitiā, Cic. und Verg.: m. Abl. (über), victoriā, Cic.: recenti victoriā, Iustin.: vanā spe, Quint.: in suam famam gestis, Tac.: m. folg. quod weil (daß), Graeci exsultant, quod peregrinis iudicibus utuntur, Cic. – β) v. Abstr., exsultans laetitia, Cic.: in hoc ipso, in quo exsultat et triumphat oratio mea, was ich frohlockend und triumphierend mitteile, Cic. (versch. von unten no. c). – b) vor Trotz, Übermut sich keck erheben, sich trotzig gebärden, mit etw. prahlen, durch od. auf etw. übermütig sein, Partiz. exsultans = trotzig, übermütig, α) v. Pers.: homo furens exsultansque, Cic.: Hannibal iuveniliter exsultans, Cic.: exs. animis, Verg.: mit Abl., successu, Verg.: insolentiā libertatis, Cic. – β) v. Abstr., eius furor exsultans, Cic.: iniuria exsultans, Cic.: timor spe impunitatis exsultat, Cic. fr. – c) sich in der Rede frei ergehen, α) v. Redner, in reliquis exs. audacius, sich kühn und immer kühner emporschwingen, Cic.: (Cicero) supra modum exsultans, übermäßig lebhaft, Tac. – β) v. der Rede = sich frei bewegen, -ergehen, campus, in quo exsultare possit oratio, sich herumtummeln, Cic.: in laude virtutum maxime ceterorum philosophorum exsultat oratio, die Darstellungen der Ph. stolzieren mit dem Lobe der T. umher, Cic. – d) im hüpfenden Rythmus sich bewegen; dah. Partiz. exsultans, geziert, v. Redner, oratores exsultantes (Ggstz. compositi), Quint. 10, 2, 16 (vgl. 12, 10, 12): v. der Rede, exsultantia coërcere, das Gezierte, Quint. 10, 4, 1. – Depon.-Nbf. exsultor, wov. exsultatus est, Itala Ioann. 8, 50 cod. Palat.

    lateinisch-deutsches > exsulto

  • 2 exsulto

    ex-sulto (exulto), āvī, ātum, āre (Intens. v. exsilio), wieder und wieder empor-, in die Höhe springen, aufspringen, aufhüpfen, aufwogen, sich bäumen, sich (umher) tummeln, I) eig.: a) v. leb. Wesen und zwar v. Tieren: exsultare et calces remittere (v. Pferden), Nep.: ferocitate exs. (v. Pferden), Cic.: exs. in herba (v. Stier), Ov.: exsultantes lolligines, Cic.: v. Menschen, exsultantes Salii, Verg.: inchoanti primus exsultans plausit, Suet.: exs. in numerum, tanzen, Lucr.: medias inter caedes exsultat Amazon, Verg.: Britannorum copiae per catervas et turmas exsultabant, wogten auf und nieder, Tac. – b) v. lebl. Subjj.: exsultant vada, Verg.: medicamen exsultat, wallt, kocht auf, Ov.: quae (pila), cum cecĭdit, exsultat, Sen.: exsultant glebae, kommen-, ragen hervor, Plin.: exsultant pampini, kommen-, wachsen hervor, Plin. – II) übtr.: 1) im allg.: breves (syllabae), si continuantur, exsultant (hüpfen, springen), Quint.: hic (= in pectore) exsultat pavor et metus, tummeln sich, Lucr.: solitos novus exsultabis in artus, dich anschicken, Stat.: appetitus tamquam exsultantes (ungestüm auftretend), sive cupiendo sive fugiendo, Cic.: exsultare (eam partem animi) in somno, es empöre sich, Cic. – 2) insbes.: a) vor Freude gleichs. aufspringen, ausgelassen sein, frohlocken, jauchzen, jubeln, α) v. Pers., absol., Sall. u.a.: m. in u. Abl., in ruinis no-
    ————
    stris, Cic.: in victoria, Cic.: m. Abl. (vor), gaudio (gaudiis), Cic.: laetitiā, Cic. und Verg.: m. Abl. (über), victoriā, Cic.: recenti victoriā, Iustin.: vanā spe, Quint.: in suam famam gestis, Tac.: m. folg. quod weil (daß), Graeci exsultant, quod peregrinis iudicibus utuntur, Cic. – β) v. Abstr., exsultans laetitia, Cic.: in hoc ipso, in quo exsultat et triumphat oratio mea, was ich frohlockend und triumphierend mitteile, Cic. (versch. von unten no. c). – b) vor Trotz, Übermut sich keck erheben, sich trotzig gebärden, mit etw. prahlen, durch od. auf etw. übermütig sein, Partiz. exsultans = trotzig, übermütig, α) v. Pers.: homo furens exsultansque, Cic.: Hannibal iuveniliter exsultans, Cic.: exs. animis, Verg.: mit Abl., successu, Verg.: insolentiā libertatis, Cic. – β) v. Abstr., eius furor exsultans, Cic.: iniuria exsultans, Cic.: timor spe impunitatis exsultat, Cic. fr. – c) sich in der Rede frei ergehen, α) v. Redner, in reliquis exs. audacius, sich kühn und immer kühner emporschwingen, Cic.: (Cicero) supra modum exsultans, übermäßig lebhaft, Tac. – β) v. der Rede = sich frei bewegen, -ergehen, campus, in quo exsultare possit oratio, sich herumtummeln, Cic.: in laude virtutum maxime ceterorum philosophorum exsultat oratio, die Darstellungen der Ph. stolzieren mit dem Lobe der T. umher, Cic. – d) im hüpfenden Rythmus sich bewegen; dah. Partiz. exsultans, geziert, v. Redner,
    ————
    oratores exsultantes (Ggstz. compositi), Quint. 10, 2, 16 (vgl. 12, 10, 12): v. der Rede, exsultantia coërcere, das Gezierte, Quint. 10, 4, 1. – Depon.- Nbf. exsultor, wov. exsultatus est, Itala Ioann. 8, 50 cod. Palat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exsulto

  • 3 exsulto

    (exulto), āvī, ātum, āre [intens. к exsilio ]
    1) прыгать, подпрыгивать ( pila exsultat Sen); скакать, резвиться ( taurus exsultat in herbā O)
    e. in numerum Lcr — танцевать, плясать
    2) бить фонтаном, ключом (sanguis emĭcat exsultans Lcr)
    3) бушевать, клокотать, волноваться ( exsultant aestu latĭces V); вскипать ( medicamen exsultat O); бурно разрастаться ( exsultant pampīni PM); трепетать ( exsultat pavor ac metus Lcr); радоваться ( in ruinis alicujus C); ликовать (gaudio C; successu V; vanā spe O)
    4) хвастаться, кичиться ( aliqua re C)

    Латинско-русский словарь > exsulto

  • 4 exsulto

    exsulto ( exult-), āvi, ātum, 1, v. freq. n. [id.], to spring vigorously, to leap or jump up (class.; esp. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    equi ferocitate exsultantes,

    Cic. Off. 1, 26, 90:

    equi,

    Nep. Eum. 5:

    exsultantes loligines,

    Cic. Div. 2, 70, 145: pisciculi, id. Fragm. ap. Non. 66, 1:

    pecora exsultantia,

    Plin. 18, 35, 88, § 364:

    taurus in herba,

    Ov. M. 2, 864; cf. id. ib. 11, 79:

    (curetes) in numerum exsultant,

    i. e. dance, Lucr. 2, 631.—
    B.
    Of inanimate subjects:

    sanguis emicat exsultans alte,

    Lucr. 2, 195:

    pila exsultat,

    Sen. Q. N. 6, 10 fin.:

    exsultant aestu latices,

    Verg. A. 7, 464; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114:

    exsultant vada atque aestu miscentur harenae,

    Verg. A. 3, 557:

    glaebae,

    Plin. 18, 19, 49, § 179: densiores circa pampini exsultant, spring up, i. e. come up, grow up, id. 17, 22, 35, § 180:

    breves (syllabae) si continuantur, exsultant,

    to skip, hop, Quint. 9, 4, 91.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to gambol about, move freely, expatiate:

    hic (in pectore) exsultat pavor ac metus,

    riot, gambol, Lucr. 3, 141:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio,

    Cic. Ac. 2, 35, 112; cf.:

    in reliquis (orationibus) exsultavit audacius (Demosthenes),

    id. Or. 8, 26:

    assurgendi exsultandique in laudando licentia,

    Quint. 2, 2, 9:

    solidos novus exsultabis in actus,

    will undertake with alacrity, Stat. S. 4, 4, 38.—
    B.
    In partic., to exult, rejoice exceedingly; to run riot, to revel; to vaunt, boast: exsultantem te et praefidentem tibi repriment legum habenae, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; cf.:

    rex ille (Tarquinius) victoriis divitiisque subnixus, exsultabat insolentiā,

    id. Rep. 2, 25; and:

    exsultasse populum insolentiā libertatis,

    id. ib. 1, 40:

    exsultare eam (partem animi) in somno immoderateque jactari,

    id. Div. 1, 29, 60: exsultare voluptate, id. Fragm. ap. Non. 301, 7 (Rep. 3, 36 ed. Mos.):

    laetitiā,

    id. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 6, 16 (with temere gestiens); id. Att. 15, 21, 1; Liv. 27, 2, 2:

    gaudio,

    Cic. Phil. 2, 27, 66:

    victoriā,

    id. Rosc. Am. 6, 16; cf.

    successu,

    Verg. A. 2, 386:

    gestis,

    Tac. Agr. 8:

    vana spe,

    Quint. 6, 4, 17 et saep.: in ruinis alicujus, [p. 706] Cic. Balb. 26, 58: in omni crudelitate, id. Fragm. ap. Non. 300, 26 (Rep. 2, 41 ed. Mos.):

    Graeci exsultant, quod, etc.,

    id. Att. 6, 1, 15: dum histrio in cubiculum principis exsultaverit (= exorchêsaito, Gronov.), Tac. A. 11, 28 (al. insultaverit).— Absol.:

    illa theatra (i. e. spectatores) exsultant,

    Cic. Leg. 2, 15, 39 Mos. N. cr.:

    furorem exsultantem reprimere,

    id. Sest. 44, 95; cf.:

    exsultantem laetitiam comprimere,

    id. Top. 22, 86:

    laus in qua maxime ceterorum exsultat oratio,

    id. Fin. 1, 16, 54.—Hence, ex-sultans ( exult-), antis, P. a.
    * A.
    (Acc. to I. B. fin.) Of short syllables, skipping, hopping:

    paululum morae damus inter ultimum ac proximum verbum... alioqui sit exsultantissimum et trimetri finis,

    Quint. 9, 4, 108.—
    B.
    (Acc. to II. B.)
    1.
    Boastful, vain-glorious:

    turbati aut exsultantis animi motus,

    Tac. H. 1, 17.—
    2.
    Of an orator or an oration, diffuse, prolix:

    fiunt pro grandibus tumidi... laetis corrupti, compositis exsultantes,

    Quint. 10, 2, 16; cf. id. 12, 10, 12; 8, 3, 56; 9, 4, 69 (with remissae);

    10, 4, 1: Cicero supra modum exsultans et superfluens,

    Tac. Dial. 18.— Hence, * Adv.: exsultanter, diffusely, at large; only comp.:

    quae hilarius et quasi exsultantius scripsi,

    Plin. Ep. 3, 18, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > exsulto

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»